در ایران، روز میلاد حضرت فاطمه زهرا (س)، به عنوان روز مادر گرامی داشته می شود. این نامگذاری، دلایل مختلفی دارد.
دلیل اول، جایگاه والای حضرت زهرا (س) در اسلام است. ایشان، به عنوان اولین بانوی مسلمان، الگوی زنان مسلمان در سراسر جهان هستند. ایشان، در تربیت فرزندان، ایثار و فداکاری، و صبر و استقامت، الگویی بی نظیر هستند.
دلیل دوم، اهمیت نقش مادر در خانواده است. مادر، یکی از ارکان اصلی خانواده است و نقش مهمی در تربیت فرزندان ایفا می کند. حضرت زهرا (س)، به عنوان مادر امام حسن (ع) و امام حسین (ع)، نقش مهمی در تربیت این دو امام بزرگوار ایفا کرد.
دلیل سوم، سنت حسنه ای است که از گذشته در ایران وجود داشته است. در ایران، از گذشته، روز میلاد حضرت زهرا (س) به عنوان روز مادر گرامی داشته می شده است. این سنت، در سال های اخیر، با استقبال بیشتری روبرو شده است.
در این رابطه بزرگان و علما نیز مطالب مهمی را به طبع نشر آراسته اند. از جمله آیت الله سید محمد حسین حسینی طهرانی که در کتاب نام نوروز در جاهلیت و اسلام، اشاره ای به زیبایی این نامگذاری کرده است. در این کتاب میخوانیم:
تمام آیین‌ها و جشن و سرورهایی که در سراسر دنیا برپا می‌‌شود و در آن رایحه‌ای از نژادپرستی و قومیّت‌گرایی وجود دارد، از نظر ادیان الهی مطرود و مذموم می‌باشد. و در مقابل، هر آیینی که این مسأله در آن مشهود نباشد ولی در اسلام هم به طور دقیق و مصداقی، ذکری از آن نشده است و با کلّیات و ملاکات کلّی اسلام و موازین الهی انطباق دارد، از نظر اسلام ممدوح و قابل اجرا و انجام خواهد بود.
از جملۀ آن موارد، جشن تکلیف است که خداوند بنده‌ای از بندگانش را عقل و درایت عطا کرده است که بتواند در تحت اوامر و نواهی الهی درآید و مدارج صعود و عروج به مقامات قرب را بپیماید.
و از جملۀ این مناسبت‌ها تعیین روزی در سال به نام روز علم و تعظیم دانش، و یا روز صلح و دوستی، و یا روز خلع سلاح از روی زمین، و یا روز بهداشت محیط زیست و امثال اینها که همگی شایسته و مناسب و صحیح و مورد رضا و امضای پروردگار است و هیچ اشکالی بر آنها وارد نمی‌شود، و ایرادی که بر مناسبت عید نوروز وارد بود بر اینها نخواهد بود.
و نیز در ایران، نامگذاری روز میلاد أمیرالمؤمنین علیه السّلام به نام روز پدر و نیز تولّد حضرت صدّیقۀ کبریٰ سلام الله علیها به نام روز مادر و روز تولّد حضرت زینب کبری به نام روز پرستار و غیره است، ولی البتّه باید در نظر داشت که در مرتبۀ اوّل باید عنوان همان روز به نام و انتساب به آن معصوم علیه السّلام مدّ نظر باشد، و در ضمن اگر عنوان دیگری پیدا نمود نباید آن انتساب و عنوان اوّل را تحت‌الشّعاع خود قرار دهد، که در این صورت صد در صد غلط بوده و نقض غرض خواهد بود.
نامگذاری روزی را به نام مادر و پدر و پرستار و غیره خوب است ولی یا باید در زمانی جدای از زمان منتسب به معصومین علیهم السّلام باشد و یا اینکه اگر در همان زمان است، انتساب آن زمان را به صاحبان اصلی که معصومین علیهم السّلام هستند تحت‌الشّعاع قرار ندهد.
و بر همین قیاس برقراری مناسبت‌های عزا و حزن و نیز جشن و سرور ملّی و اجتماعی در یک کشور باید بر اساس ضابطۀ مذکور باشد.