تبیین و شرح نکاتی از آیۀ شریفه: وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا… صَبَّارٍ شَكُورٍ

 خداوند در این آیۀ شریفه نکاتی را متذکّر می‌شود: نکتۀ اول مسئلۀ ظلمات است. باید ببینیم ظلمات چیست؟ نکتۀ دوم مسئلۀ نور است که می‌فرماید: «آنها را از ظلمات خارج کن و داخل در نور کن!» نکتۀ سوم مسئلۀ ایام‌اللَه است که می‌فرماید: «آنها را متوجه ایام‌اللَه کن!» ایام‌اللَه چیست که خداوند تِلو دخول به نور و خروج از ظلمات، تذکر به ایام‌اللَه را مندرج می‌کند؟! نکتۀ دیگر، مسئلۀ صبر است. صبر در اینجا چه معنایی دارد؟ آن‌هم نه صبر تنها، بلکه صبر به صیغۀ مبالغه! صبّار یعنی کسی که خیلی اهل تحمل است، کسی که خیلی بردبار و خیلی متحمل و صبور است. و آخرین نکته، مسئلۀ شکر است. چه مطلبی مترتب می‌شود که خداوند می‌گوید: این افرادی که صبر می‌کنند، شکور هم هستند و خیلی شکر می‌کنند؛ یعنی نه‌تنها شاکر هستند، بلکه شکور هستند! صفت مُشبِهه دلالت بر مبالغه می‌کند. در اینجا هم صبّار دارای معنای ظریف و لطیفی است و هم شکور دارای معنای دقیقی است. خداوند این نکات را در این آیه بیان می‌کند؛ آیه‌ای که مناسبت با امروز و این ایام دارد.